Η θεραπευτική χρήση της απομόνωσης σε ψυχιατρική κλινική

Το δωμάτιο απομόνωσης χρησιμοποιείται ευρέως ακόμη και στις μέρες μας για τη διαχείριση και τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών, παρά τον ανοιχτό διάλογο που υπάρχει για τη χρήση του στο χώρο της ψυχικής υγείας. Η χρήση της απομόνωσης είναι αμφιλεγόμενη, επειδή υπάρχει η σύγκρουση δύο διαφορετικών απόψεων, της άποψης των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, που υποστηρίζουν τη χρήση της απομόνωσης σε ψυχιατρικές μονάδες, βασιζόμενοι στις θεωρητικές προσεγγίσεις της συγκράτησης, της ασφάλειας και της μείωσης των αισθητηριακών ερεθισμάτων, και της άποψης εκείνων που διαφωνούν με τη χρήση της, προβάλλοντας τα ηθικά και τα νομικά ζητήματα που ανακύπτουν. Ο σκοπός της ανασκόπησης είναι η προσέγγιση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας σχετικά με τη χρήση της απομόνωσης, (α) για να προσδιορίσει τις περιπτώσεις των μελετών που διαπίστωσαν ότι η χρήση της απομόνωσης ήταν ωφέλιμη για τους ψυχικά ασθενείς, (β) να εντοπίσει τις μελέτες στις οποίες αναφέρεται ότι η απομόνωση δεν λειτούργησε προς όφελος των ασθενών και (γ) να εντοπίσει τα κενά που υπάρχουν στη βιβλιογραφία για τη χρήση της απομόνωσης ως τρόπου θεραπείας, με σκοπό να προταθούν θέματα για μελλοντική διερεύνηση. Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση της βιβλιογραφίας χρησιμοποιώντας τις βάσεις δεδομένων Cinahl (1982–2004), Medline (1970–2004) και Psycinfo (1970–2004). Από τη βι βλιογραφική ανασκόπηση βρέθηκαν αντιφατικά ευρήματα αναφορικά με τη θεραπευτική ή μη χρήση της απομόνωσης. Ωστόσο, στην πρακτική των ψυχιατρικών μονάδων η απομόνωση φαίνεται να λειτουργεί συμπληρωματικά στις μεθόδους θεραπείας των ψυχικά ασθενών. Η ωφέλιμη πλευρά της απομόνωσης φαίνεται να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή και δεν μπορεί να γενικευθεί σε όλες τις περιπτώσεις, Επομένως, χρειάζεται να διεξαχθούν έρευνες με ισχυρό μεθοδολογικό σχεδιασμό, οι οποίες να εξετάσουν τη χρήση της απομόνωσης ως ένα μοντέλο θεραπείας στην εφαρμογή της για τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών, ώστε να διαπιστωθεί εάν αυτή η παρέμβαση έχει θεραπευτικές διαστάσεις.