Ενδυνάμωση Γονέων μετά τον Θάνατο Παιδιού τους και ο Ρόλος των Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας

Ο θάνατος ενός παιδιού θεωρείται η πιο τραυματική εμπειρία για τους γονείς και ένα από τα περισσότερο τραυματικά γεγονότα για τα αδέλφια του. Ο θρήνος και το πένθος θεωρούνται φυσιολογικές αντιδράσεις, οι οποίες βοηθούν τα μέλη της οικογένειας να αντιμετωπίσουν την απώλεια αυτή. Οι αντιδράσεις των γονέων μπορεί να είναι γνωστικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές, και μπορούν να λάβουν χώρα σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο, ενώ η ένταση και η διάρκειά τους κυμαίνεται από φυσιολογική έως παθολογική. Στο πλαίσιο αυτών των αντιδράσεων αναπτύσσονται πρακτικές κυρίως σε οικογενειακό επίπεδο, όπως οι συχνές επαφές και οι υποστηρικτικές συζητήσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Επίσης, αναπτύσσονται και τελετουργίες, οι οποίες μπορεί να έχουν προσωπικό χαρακτήρα, όπως τα μοιρολόγια, ή κοινωνικό χαρακτήρα, όπως η έκφραση συλλυπητηρίων, αλλά και να απορρέουν από το πολιτισμικό πλαίσιο, όπως το θρησκευτικό έθιμο της κηδείας. Από την άλλη, η ένταση του θρήνου και η εξέλιξή του σε περιπεπλεγμένο θρήνο και περιπεπλεγμένο πένθος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον βαθμό στον οποίο βιώνεται η απώλεια ως τραυματικό γεγονός. Ο περιπλεγμένος θρήνος ενδέχεται να οδηγήσει τα μέλη της οικογένειας σε ακραίες συμπεριφορές, όπως η κοινωνική απομόνωση ή στη λήψη βεβιασμένων αποφάσεων όπως η απόκτηση νέου παιδιού, χωρίς παράλληλα να λαμβάνονται υπόψη οι πιθανές αρνητικές συνέπειες στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Για τον λόγο αυτόν, τα ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν την αναγκαιότητα στήριξης και συμβουλευτικής στα μέλη οικογενειών που έχουν βιώσει τον θάνατο παιδιού. Στο πλαίσιο αυτό, η ενδυνάμωση των γονιών που έχουν βιώσει τον θάνατο του παιδιού τους είναι καθοριστική. Ειδικότερα, τα άτομα υποστηρίζονται ώστε να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να αποδεχτούν τη νέα ταυτότητα της οικογένειάς τους, και να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν τη ζωή τους. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι γονείς είναι περισσότερο πιθανό να διατηρήσουν την ταυτότητα και τη μνήμη του χαμένου παιδιού, και τα όρια της ύπαρξής του σε πνευματικό επίπεδο. Επιπλέον, στην περίπτωση που οι γονείς αποφασίζουν να αποκτήσουν νέο παιδί καθοδηγούνται ώστε να είναι σε θέση να διαμορφώσουν τις συνθήκες ώστε το νέο μέλος να αναπτύξει το δικαίωμά του να μεγαλώσει εκφράζοντας όλες τις δυνατότητές του, απαλλαγμένο από ταυτίσεις, συγκρίσεις ή προσδοκίες. Επίσης, οι γονείς καθοδηγούνται ώστε να μπορούν να δώσουν χώρο και χρόνο στα υπόλοιπα αδέλφια του παιδιού που έχει πεθάνει, ώστε να βγουν από τη σκιά του θανάτου των αδελφιών τους.

Κατηγορία: Τόμος 57, Τεύχος 2
Hits: 633 Hits
Ημ/νία Δημιουργίας: 15-06-2018
Συγγραφείς: Μαρία Ν.Κ. Καρανικόλα , Άννα Κουτρούμπα-Ζαφειροπούλου