Εργασιακοί Παράγοντες και Ψυχική Υγεία Εργαζομένων σε Περίοδο Οικονομικής Κρίσης

Οι εργαζόμενοι παγκοσμίως αντιμετωπίζουν, όπως ποτέ άλλοτε, μετασχηματισμούς στις εργασιακές οργανωτικές δομές, διαδικασίες και συνθήκες, οι οποίες επιδρούν στην ψυχική τους υγεία. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των εργασιακών παραγόντων και της επίδρασής τους στην ψυχική υγεία του εργαζόμενου πληθυσμού. Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση ερευνητικών άρθρων δημοσιευμένων στην αγγλική γλώσσα, κυρίως της τελευταίας δεκαπενταετίας. Για τον σκοπό αυτόν χρησιμοποιήθηκαν οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubΜed, ILO, Science Direct, Willey Online Library και Google Scholar, με λέξεις κλειδιά: job/work and depression, job stress, job satisfaction, job insecurity, job strain, employment/work and mental health, work and economic crisis. Αποκλείστηκαν άρθρα που αφορούσαν στην ψυχική υγεία εργαζομένων κάτω των 18 ετών, υπερηλίκων, εγκύων και ατόμων που εργάζονται σε εξειδικευμένα επαγγέλματα, όπως πυροσβέστες, αστυνομικοί, νοσηλευτές, ιατροί, κ.λπ. ή σε φορείς παροχής φροντίδας υγείας. Αποτελέσματα: Από την ανασκόπηση των μελετών προέκυψε ότι τα άτομα που βιώνουν ανισορροπία μεταξύ προσπάθειας-ανταμοιβής (effort-reward imbalance) έχουν  περισσότερες πιθανότητες η εργασιακή τους ικανότητα να είναι χαμηλή. Η εργασιακή ένταση σχετίζεται σημαντικά με συμπτώματα κατάθλιψης ή αγχώδους διαταραχής, ειδικά στην περίπτωση που μειώνεται ο εργασιακός έλεγχος και αυξάνονται οι εργασιακές απαιτήσεις. Αντίθετα, συνθήκες χαμηλών εργασιακών απαιτήσεων, υψηλού εργασιακού ελέγχου και υψηλής κοινωνικής στήριξης προμηνύουν καλύτερο επίπεδο ποιότητας ζωής. Εργαζόμενοι σε επισφαλείς συνθήκες είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης και γενικότερα χειρότερη ποιότητα ζωής, ενώ η εργασιακή ανασφάλεια έχει αρνητικές επιδράσεις στην ψυχική υγεία των εργαζομένων, οι οποίες δεν είναι πλήρως αναστρέψιμες. Συμπεράσματα: Η επίδραση των εργασιακών παραγόντων στην ψυχική υγεία των ατόμων, απασχολεί και πρόκειται να απασχολήσει πολύ τις σύγχρονες κοινωνίες. Ιδιαίτερα αυτές με υψηλούς δείκτες ψυχικών διαταραχών κινδυνεύουν από μείωση της παραγωγικότητας, των ρυθμών γεννήσεων και της ικανοποίησης των ατόμων. Συνεπώς η ανάγκη για κρατική, αλλά και ιδιωτική παρέμβαση, σε επίπεδο πρόληψης αλλά και ανεύρεσης αντίδοτων, είναι εμφανής.