Αξιολόγηση Συμπτωμάτων σε Ασθενείς με Καρκίνο

Οι ασθενείς με καρκίνο βιώνουν πολλαπλά συμπτώματα τα οποία προκαλούνται από την ίδια τη νόσο ή από τη θεραπεία της. Παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο και οι συνυπάρχουσες νόσοι μπορούν να επηρεάσουν τη συμπτωματολογία. Σκοπός: Η διερεύνηση του είδους και του βαθμού έντασης των συμπτωμάτων που εμφανίζονται σε ασθενείς με κακοήθη νοσήματα, οι οποίοι λαμβάνουν χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Υλικό-Mέθοδος:Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 211 ασθενείς υπό χημειοθεραπεία που εισήχθησαν σε γενικό δημόσιο νοσοκομείο των Αθηνών από τον Δεκέμβριο του 2014 έως τον Απρίλιο του 2015, με τυχαία χρονολογική σειρά. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη συμπλήρωση της κλίμακας “MD Anderson Symptom Inventory” (MDASI), η οποία έχει μεταφραστεί και σταθμιστεί για τον ελληνικό πληθυσμό. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το IBM SPSS 18. Αποτελέσματα: Από τους 211 ασθενείς με καρκίνο, το 56,9% ήταν άνδρες και το 43,1% γυναίκες. Η μέση διάρκεια της νόσου ήταν 6 μήνες. Τα πιο έντονα βασικά συμπτώματα των ασθενών ήταν η ανησυχία (μέση τιμή=3), η κόπωση (2,9), η διαταραχή ύπνου (2,4) και η θλίψη (2,2), ενώ τα λιγότερο έντονα ήταν οι έμετοι (0,1), η ναυτία (0,3) και η διάρροια (0,4). Από τα επιπρόσθετα συμπτώματα,τα πιο έντονα ήταν ο βήχας και η έντονη ξηρότητα του στοματικού βλεννογόνου. Η μέση βαθμολογία των βασικών συμπτωμάτων ήταν 1,5, των επιπρόσθετων συμπτωμάτων 0,5 μονάδες και των συνολικών συμπτωμάτων 1,3. Οι συνέπειες των συμπτωμάτων ήταν εντονότερες στο περπάτημα, στην εργασία, στις ασχολίες του σπιτιού και στη γενική δραστηριότητα. Ο τομέας που επηρεάστηκε λιγότερο από τα συμπτώματα ήταν οι σχέσεις των ασθενών με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η μέση βαθμολογία της επίπτωσης των συμπτωμάτων ήταν 2,9. Οι γυναίκες και οι απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης βίωναν εντονότερα τα συμπτώματα από τη χημειοθεραπεία σε σύγκριση με τους υπόλοιπους ασθενείς. Συμπεράσματα: Οι νοσηλευτές θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για το πλήθος των συμπτωμάτων που μπορεί να βιώσει ένας ασθενής, δεδομένου ότι η αύξηση του αριθμού των συμπτωμάτων σχετίζεται με μειωμένη ποιότητα ζωής. Οι νοσηλευτικές παρεμβάσεις θα πρέπει να στοχεύουν στη μείωση των επιμέρους συμπτωμάτων, καθώς και στη σοβαρότητά τους.