Ο Ρόλος των Τοποθετούμενων υπό Υπερηχογραφικό Έλεγχο Περιφερικά Εισερχόμενων Κεντρικών Φλεβικών Καθετήρων, στην Αγγειακή Προσπέλαση

Η αγγειακή προσπέλαση είναι η περισσότερο συνηθισμένη παρέμβαση σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Η ασφάλεια των ασθενών απαιτεί την ύπαρξη μιας οδού χορήγησης φαρμάκων σε όλους τους ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται ακόμα και σε ιδιαίτερα μικρής βαρύτητας χειρουργικές επεμβάσεις, όπως π.χ. η αφαίρεση σπίλου, όσο και διαγνωστικές εξετάσεις, όπως π.χ. η γαστροσκόπηση. Αν χρειασθούμε επειγόντως αγγειακή προσπέλαση σε ασθενή ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση π.χ. αναφυλακτικής καταπληξίας λόγω της χορήγησης λιδοκαίνης, το πιθανότερο είναι να μην μπορέσουμε ποτέ να εισάγουμε έναν περιφερικό φλεβοκαθετήρα, διότι οι υποδόριες φλέβες των άνω άκρων, που συνήθως χρησιμοποιούνται γι’ αυτό το σκοπό, καθίστανται πλέον μη ορατές και μη προσβάσιμες. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η κεντρική φλεβική πρόσβαση, η οποία μπορεί να γίνει είτε με τον καθετήρα να εισάγεται περιφερικά (Peripherally Inserted Central Catheters ή PICCs) είτε με απευθείας καθετηριασμό ενός κεντρικού φλεβικού στελέχους (Central Vascular Catheters ή CVC). Το επιστημονικό πεδίο της αγγειακής προσπέλασης τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης και προσοχής παγκοσμίως και ιδίως στις ΗΠΑ και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, καθώς και της Ασίας και της Ωκεανίας. Οι επιστήμονες υγείας που εμπλέκονται στην αγγειακή προσπέλαση είναι νοσηλευτές, χειρουργοί και επεμβατικοί ακτινολόγοι, με τους νοσηλευτές να αποτελούν την πλειοψηφία. Τις περισσότερες φορές, η αγγειακή προσπέλαση αποτελεί για όλους τους παραπάνω αποκλειστική απασχόληση, ενώ οι κατευθυντήριες οδηγίες, που περιλαμβάνουν τόσο τα κριτήρια για την επιλογή του κατάλληλου αναλώσιμου όσο και τη χρήση υπερήχων για τα μη ορατά φλεβικά στελέχη κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης, καθώς και τις ελάχιστες απαιτήσεις για την εκπαίδευση των καθετηριαστών, τηρούνται απαρέγκλιτα.