Διαχείριση Δύσκολου Αεραγωγού στους Ενήλικες

Ο δύσκολος αεραγωγός και οι εναλλακτικοί τρόποι διαχείρισής του είναι καθημερινή πρόκληση. Οι επιπλοκές του περιλαμβάνουν θανάτους, εγκεφαλικές βλάβες, τραυματισμούς αεραγωγού και εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου. Σκοπός: Η αναζήτηση των σύγχρονων και ευρύτερα χρησιμοποιούμενων μεθόδων εκτίμησης και διαχείρισης αεραγωγού και μέσων αερισμού σε ασθενείς με δύσκολο αεραγωγό και η ενημέρωση των εμπλεκόμενων επαγγελματιών υγείας. Υλικό και Μέθοδος: Έγινε ενδελεχής ανασκόπηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Scopus, Heal-link, Pubmed) και οι λέξεις ευρετηρίου που χρησιμοποιήθηκαν για την αναζήτηση ήταν: δύσκολος αεραγωγός, διαχείριση, διασωλήνωση και εξοπλισμός. Ως έντυπη βάση δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας των Αθηνών. Ο χρονικός περιορισμός αναζήτησης των άρθρων ήταν: Ιανουάριος 2000 έως Δεκέμβριος 2011. Αποτελέσματα: Η πιθανότητα δύσκολης διασωλήνωσης κυμαίνεται στο 1-4%, ενώ εκείνη της αδύνατης διασωλήνωσης στο 0,05-0,03%. Πληροφορίες για συγγενείς, επίκτητες ή τραυματικές βλάβες, προηγούμενες διασωληνώσεις, μεμονωμένοι προγνωστικοί δείκτες, καθώς και ο συνδυασμός προγνωστικών αξιολογήσεων με παράγοντες κινδύνου προσφέρουν ενδείξεις για το δύσκολο αεραγωγό. Καλύτερος συνδυασμός βρέθηκε να είναι η ταξινόμηση κατά Mallampati με την θυρεοειδοπωγωνική απόσταση. Ευρέως αποδεκτός και χρησιμοποιούμενος αλγόριθμος διαχείρισης αεραγωγού είναι αυτός της Αμερικανικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας. Βρέθηκαν οι εξής μέθοδοι διαχείρισης δύσκολου αεραγωγού: Η στοματοτραχειακή διασωλήνωση με άμεση όραση, η στοματοτραχειακή διασωλήνωση με έμμεση όραση, οι τυφλές τεχνικές στοματοτραχειακής διασωλήνωσης και οι μέθοδοι εναλλακτικού αερισμού. Συμπεράσματα: Οι υπάρχουσες προγνωστικές δοκιμασίες και αλγόριθμοι αντιμετώπισης του δύσκολου αεραγωγού έχουν σημαντική αξία και η μελλοντική έρευνα στον ελληνικό πληθυσμό θα συμβάλει στην εφαρμογή τους στην κλινική πρακτική.