Economic Crisis and its Impact of the Sustainability of the Greek Health Care System

Τα σημαντικά επιτεύγματα στον υγειονομικό τομέα κατά τα τελευταία 50 χρόνια έχουν οδηγήσει σε αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά περισσότερα από 11 έτη, ενώ σημαντική μείωση σημειώθηκε και στον αριθμό των δυνητικά απωλεσθέντων ετών ζωής. Oι θετικές αυτές εξελίξεις όμως συνοδεύτηκαν από σημαντική αύξηση των υγειονομικών δαπανών, περισσότερο από 2% ετησίως στις αναπτυγμένες χώρες, υπερβαίνοντας το μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) των περισσότερων χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Τα αίτια για την εν λόγω αύξηση έχουν συνδεθεί τόσο με τη γήρανση του πληθυσμού (ή τις δαπάνες που λαμβάνουν χώρα κατά το τελευταίο διάστημα της ζωής ενός ατόμου) όσο και με τις ασθένειες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής (lifestyle diseases), καθώς και με τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις των χρηστών υπηρεσιών υγείας. Ως απόρροια των παραπάνω, την τελευταία δεκαετία έχει αρχίσει μια συζήτηση για τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας που φαίνεται ότι απειλείται διεθνώς και τους παράγοντες που τελικά μπορεί να τη διασφαλίσουν. Ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, που έχουν πληγεί τόσο σοβαρά από την οικονομική κρίση, η συζήτηση αυτή είναι αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ. Σύμφωνα με έναν από τους πολλούς διαθέσιμους ορισμούς, η βιωσιμότητα έγκειται στην ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες της παρούσας γενεάς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες. Σε αυτή τη διαρκή πορεία αλλαγής και προσαρμογής για την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αναγνώρισε ορισμένες βασικές πηγές απειλής, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία (π.χ. λοιμώδη νοσήματα), τη γήρανση του πληθυσμού, καθώς και τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.