Επαγγελματική εξουθένωση και συναισθηματική νοημοσύνη μεταξύ νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζεται σε κλειστά και ανοιχτά τμήματα νοσοκομείου.

Περίληψη

Εισαγωγή: Ο εργασιακός χώρος και οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή των περισσότερων εργαζομένων, αφού εκεί δαπανάται σημαντικό μέρος του χρόνου της ζωής τους. Τα χαρακτηριστικά του κάθε εργασιακού χώρου είναι δυνατόν να επηρεάσουν τη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου και τον βαθμό ικανοποίησής του από την εργασία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης είναι να μετρήσει τον βαθμό της επαγγελματικής εξουθένωσης του νοσηλευτικού προσωπικού κλειστών και ανοιχτών τμημάτων καθώς επίσης και να εξετάσει τον βαθμό που πλήττεται η συναισθηματική του νοημοσύνη.
Υλικό και Μέθοδος: Η παρούσα μελέτη αφορά ποσοτική έρευνα σε ειδικό πληθυσμό (νοσηλευτικό προσωπικό) με τη χρήση αυτοσυμπληρούμενων ερωτηματολογίων. Η παρούσα μελέτη ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2024 και ολοκληρώθηκε το Μάιο του ίδιου έτους. Συμμετείχαν συνολικά 100 άτομα νοσηλευτικού προσωπικού από κλειστά τμήματα και 100 από ανοιχτά τμήματα Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου της Αττικής. Το δείγμα των συμμετεχόντων ήταν ευκολίας και ικανοποιούσε τα κριτήρια ένταξης στη μελέτη ενώ δεν υπήρξε κάποιος επιπρόσθετος περιορισμός, αναφορικά με δημογραφικά, κοινωνικά ή άλλα χαρακτηριστικά. Η επιλογή των συμμετεχόντων βασίστηκε στην εύκολη και σύντομη πρόσβαση στο δείγμα. Τα επίπεδα σημαντικότητας είναι αμφίπλευρα και η στατιστική σημαντικότητα τέθηκε στο 0,05. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 26.0.
Αποτελέσματα: Η πλειονότητα των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες (72%) και το 35% ήταν 31-40 ετών. Μεταξύ των δύο ομάδων βρέθηκαν σημαντικές διαφορές ως προς αρκετά από τα δημογραφικά και εργασιακά τους στοιχεία, όπως το μορφωτικό επίπεδο (p<0,001), η επαγγελματική κατηγορία (p<0,001), τα έτη προϋπηρεσίας (p<0,001), ο αριθμός τέκνων (p=0,023), οι βάρδιες (απογευματινές p<0,001, νυχτερινές p<0,001) και η σκέψη εγκατάλειψης επαγγέλματος λόγω συνθηκών εργασίας (p<0,001). Το νοσηλευτικό προσωπικό των κλειστών τμημάτων είχε σημαντικά λιγότερη συναισθηματική εξάντληση (Μ=28,78, SD=2,58 vs Μ=30,49, SD=2,45, p<0,001) και περισσότερα προσωπικά επιτεύγματα (Μ=26,28, SD=1,90 vs Μ=18,42, SD=2,18, p<0,001) από αυτό των ανοιχτών τμημάτων, ενώ η αποπροσωποποίηση ήταν παρόμοια στις δύο ομάδες (Μ=16,33, SD=1,42 vs Μ=16,54, SD=1,79, p=0,360). Αναφορικά με τα επίπεδα συναισθηματικής εξάντλησης, το 61% του δείγματος είχε μέτρια και το 39% υψηλά. Το ποσοστό υψηλής συναισθηματικής εξάντλησης ήταν σημαντικά υψηλότερο στο νοσηλευτικό προσωπικό των ανοιχτών τμημάτων (47% vs 31%, p=0,020).
Συμπεράσματα: Το νοσηλευτικό προσωπικό των κλειστών τμημάτων είχε σημαντικά υψηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο και σημαντικά περισσότερα παιδιά, αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε πως σε συνδυασμό με τη χαμηλότερη επαγγελματική εξουθένωση το νοσηλευτικό προσωπικό των κλειστών τμημάτων έχει περισσότερες αντοχές στο να επενδύσει στην προσωπική και επαγγελματική του εξέλιξη σε σχέση με αυτό των ανοιχτών τμημάτων που κατέγραψε υψηλοτέρα ποσοστά.