Ικανοποίηση Ασθενών με Οξύ ή Χρόνιο Καρδιολογικό Νόσημα από την Παρεχόμενη Ιατρονοσηλευτική Φροντίδα σε Σχέση με την Ένταση του Άγχους και της Κατάθλιψής τους

Περίληψη

Η επίτευξη της ικανοποίησης των ασθενών είναι καθοριστικός παράγοντας για τη σωστή λειτουργία ενός υγειονομικού συστήματος και για αυτό όλοι οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να αναγνωρίζουν και να ικανοποιούν τις εκάστοτε ανάγκες που προκύπτουν. Η ασθένεια επιφορτίζει έναν άνθρωπο με ένα επιπρόσθετο βάρος που του δημιουργεί ανασφάλεια για το μέλλον του και κατά συνέπεια άγχος και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και κατάθλιψη. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθεί η ικανοποίηση των ασθενών με οξύ ή χρόνιο καρδιολογικό νόσημα από την παρεχόμενη ιατρονοσηλευτική φροντίδα σε σχέση με την ένταση του άγχους και της κατάθλιψής τους. Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 153 ασθενείς με χρόνια και οξέα καρδιολογικά προβλήματα που νοσηλεύονταν στο ΓΝΑ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ». Το δείγμα συλλέχθηκε κατά την περίοδο 07/2016 έως και 10/2016. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα “Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS)” και το ερωτηματολόγιο της Kristjandottir, τροποποιημένο και προσαρμοσμένο στις ανάγκες των νοσηλευόμενων ασθενών. Ως στατιστικά σημαντικό θεωρήθηκε το επίπεδο σημαντικότητας 5%. Όλες οι στατιστικές αναλύσεις πραγματοποιήθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS έκδοση 22 και τη στατιστική δοκιμασία t-test, anova, και Pearson correlation. Αποτελέσματα: Το μεγαλύτερο ποσοστό 62,1% του δείγματος ήταν άνδρες. Το 47,7%, βίωνε φυσιολογικά επίπεδα άγχους, το 19,0% μεσαίας έντασης, το 20,9% μέτριας έντασης και το 12,4 σοβαρής έντασης άγχος. Τα αντίστοιχα ποσοστά για την κατάθλιψη ήταν 49,7%, 17,0%, 20,9% και 21,4%. Βρέθηκε να υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ των διαστάσεων της ικανοποίησης, p<0,001, και αρνητική συσχέτιση αυτών με το άγχος και την κατάθλιψη, p=0,002 και p<0,001, αντίστοιχα. Μεγαλύτερης έντασης άγχους και κατάθλιψης βίωναν οι άνδρες p=0,029 και p=0,050, τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, p<0,001 αντίστοιχα, τα μοναχικά άτομα, p=0,006 και p=0,004 αντίστοιχα, τα άτομα που τα παιδιά τους ήταν μεγαλύτερα των 25 ετών p<0,001 αντίστοιχα, τα άτομα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, p<0,001 αντίστοιχα, και τα άτομα τα οποία είχαν και άλλο πρόβλημα υγείας, p=0,026, p=0,004 αντίστοιχα. Τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας δηλώνουν ότι δέχονται λιγότερη υποστήριξη p=0,008, ασφάλεια p=0,001 και συνολική ικανοποίηση p=0,030. Οι άγαμοι, οι διαζευγμένοι και οι χήροι αισθάνθηκαν λιγότερη ασφάλεια p=0,027, ενώ μικρότερα επίπεδα εμπιστοσύνης είχαν τα άτομα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης p=0,024. Η ίδια ομάδα έλαβε μικρότερου βαθμού υποστήριξη p=0,005, αισθάνθηκε μικρότερο βαθμό ασφάλειας p=0,002, και είχε αρνητικότερη συνολική βαθμολογία στην κλίμακα της ικανοποίησης p=0,040. Λιγότερη υποστήριξη έλαβαν οι συνταξιούχοι, τα άτομα που ασχολούνταν με τα οικιακά και οι άνεργοι p=0,036. Συμπεράσματα: Η ικανοποίηση των αναγκών των νοσηλευόμενων ασθενών σχετίζεται άμεσα με την ένταση του άγχους και της κατάθλιψης. Επίσης, η ικανοποίηση των αναγκών τους επηρεάζεται τόσο από κοινωνικοδημογραφικούς παράγοντες, όσο και από κλινικούς.