Διερεύνηση των διατροφικών προτιμήσεων ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 καθώς και της φυσικής τους δραστηριότητας πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19

Περίληψη

Εισαγωγή: Η ραγδαία εξάπλωση της covid-19 έκανε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) να προχωρήσει στην ανακήρυξή της ως δημόσιο κίνδυνο. Τα άτομα με υποκείμενα νοσήματα και ιδίως Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 βρίσκονται στις ομάδες υψηλού κινδύνου.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση των διατροφικών προτιμήσεων ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2, καθώς και της φυσικής τους δραστηριότητας πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19.

Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 150 άτομα με ΣΔ2, τα οποία απάντησαν σε ερωτήσεις ενός κατάλληλα σχεδιασμένου για τον σκοπό της μελέτης ερωτηματολόγιο. Το σύνολο των ερωτημάτων αφορούσε κυρίως στο είδος των τροφίμων που προτιμούσαν να καταναλώνουν και στο αν ακολουθούσαν κάποια σωματική δραστηριότητα. Εφαρμόστηκε η στατιστική δοκιμασία x2- test του Pearson. Η στατιστική σημαντικότητα τέθηκε στο p≤0,05.

Αποτελέσματα: Από τα 150 άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη το 51,3% ήταν άνδρες και το 52,0% είχαν ηλικία μικρότερη των 54άρων ετών. Από τη στατιστική ανάλυση των συλλεχθέντων στοιχείων βρέθηκε ότι ετοιμοπαράδοτο φαγητό 1-2 φορές την εβδομάδα, προ covid-19, συχνότερα καταναλώνει η ηλικία <των 54 ετών (64,1%vs43,1%), ποσοστό που μειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας (55,1% vs34,7%), (p<0,001) και (p=0,004), αντίστοιχα. Η ίδια ηλικιακή ομάδα συμμετείχε συχνότερα σε 30΄αερόβιας άσκησης πριν (42,3%vs30,6%),(p<0,001) και (37,2%vs16,7%), (p<0,001), κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι άνδρες συχνότερα αξιολογούσαν ως πολύ κακή την ποιότητα του ύπνου τους (13,0%vs5,5%), (p=0,023), ενώ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές προ πανδημίας.

Συμπεράσματα: Η αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων και ο πιθανός φόβος μόλυνσης από τον SARS-CoV-2 είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό σε μεγαλύτερη συχνότητα. Έτσι, παρά την παρατεταμένη διαμονή στο σπίτι παρατηρήθηκε υποβάθμιση της ποιότητας διατροφής, καθώς και μείωση της σωματικής άσκησης. Επιπτώσεις φάνηκε να υπάρχουν και στην ποιότητα του ύπνου, ενώ παράλληλα σημειώθηκαν και υψηλά ποσοστά άγχους. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαίο να βρεθούν περισσότεροι τρόποι εκπαίδευσης των ατόμων με ΣΔ2 σχετικά με τη διατροφή και την άσκηση για τη βελτίωση του μεταβολικού ελέγχου και την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων της πανδημίας.