Διερεύνηση της υγειονομικής πληροφοριακής παιδείας και της πληροφοριακής συμπεριφοράς των νοσηλευτών ΜΕΘ κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19.

Περίληψη

Εισαγωγή: Η υγειονομική πληροφοριακή παιδεία και συμπεριφορά των επαγγελματιών υγείας, καθώς και η εκπαίδευση σε επίπεδο πληροφοριακών συστημάτων, αποτελεί βασικό παράγοντα σωστής διαχείρισης ενός ολοένα και αυξανόμενου όγκου πληροφοριών που αφορούν τους χρήστες υπηρεσιών υγείας. Ειδικότερα, η άρτια και έγκυρη πληροφοριακή κατάρτιση των νοσηλευτών οδηγεί σε ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας, μέσω της σωστής λήψης αποφάσεων και εκτέλεσης καθηκόντων.

Σκοπός: Η μελέτη της ψηφιακής υγειονομικής πληροφοριακής παιδείας και της πληροφοριακής συμπεριφοράς του νοσηλευτικού προσωπικού της ΜΕΘ-covid του ΓΝΘ «Παπαγεωργίου» κατά τη διάρκεια της πανδημίας του covid-19.

Υλικό και Μέθοδος: Η έρευνα υλοποιήθηκε τον Μάιο του 2021, ενώ το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 70/100 νοσηλευτές (ποσοστό ανταπό- κρισης 70%) που εργάζονταν στη ΜΕΘ-covid του ΓΝΘ «ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ». Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου καταγραφής της Ψηφιακής Υγειονομικής Πληροφοριακής Παιδείας (e-HEALS), ενώ η καταγραφή της Πληροφοριακής Συμπεριφοράς βασίστηκε σε αντίστοιχα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν για τη διερεύνηση της πληροφοριακής συμπεριφοράς και των πληροφοριακών αναγκών Ελλήνων επαγγελματιών υγείας. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το IBM SPSS 25.0.

Αποτελέσματα: Οι νοσηλευτές έχουν ανεπτυγμένη ψηφιακή υγειονομική πληροφοριακή παιδεία και έχουν επίγνωση της σημαντικότητας του διαδικτύου, καθώς το 91,4% των συμμετεχόντων θεωρεί πως το διαδίκτυο είναι πολύ έως πάρα πολύ χρήσιμο στη λήψη αποφάσεων, το 100% κρίνει ότι είναι πολύ έως πάρα πολύ σημαντική η ικανότητα πρόσβασης σε διαδικτυακές πηγές, ενώ το 57,1% είναι πολύ έως πάρα πολύ ικανοποιημένοι από την τρέχουσα δυνατότητα αναζήτησης επιστημονικών πληροφοριών. Επιπλέον, έχουν ανάγκη πληροφόρησης για θέματα που αφορούν την εργασία τους, όπως δεξιότητες και νοσηλευτικές παρεμβάσεις (95,8%), νοσηλευτικές οδηγίες και πρωτόκολλα (94,3%), νοσηλευτική εκτίμηση και αξιολόγηση ασθενή (92,9%), επείγουσα διαχείριση περιστατικού (90%), ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή (80%) και επικαιροποίηση γνώσεων (78,6%), ενώ κύριες πηγές πληροφόρησης ήταν το ιατρικό (97,1%) και νοσηλευτικό προσωπικό (98,6%), επιστημονικές ιατρικές ιστοσελίδες (97,1%), ιστοσελίδες κρατικών φορέων (94,2%) και το διαδίκτυο (91,4%). Τέλος, τα κύρια εμπόδια στην αναζήτηση πληροφορίας ήταν η έλλειψη χρόνου του προσωπικού (84,3%) και το κόστος (69,6%).

Συμπεράσματα: Η συνεχής ενημέρωση και πληροφόρηση του νοσηλευτικού προσωπικού αποτελούν σημαντικούς παράγοντες διατήρησης και βελτίωσης του επιπέδου παροχής των υπηρεσιών υγείας. Η διερεύνηση των αναγκών, των πηγών και των εμποδίων στην πληροφόρησή τους θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο για τις διοικήσεις των νοσοκομείων με σκοπό τη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος αναζήτησης της πληροφορίας, αλλά και δημιουργίας προγραμμάτων εκπαίδευσης του προσωπικού σε θέματα πληροφοριακής συμπεριφοράς.