Γλυκαιμικός Έλεγχος σε Ασθενείς με Οξύ Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο: Η Συμβολή της Νοσηλευτικής Διαχείρισης
Περίληψη
Εισαγωγή: Οι διαταραχές στη διακύμανση της γλυκόζης κατά την οξεία φάση του Ισχαιμικού Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου( IAEE), είναι συχνό φαινόμενο. Συνηθέστερη είναι η εμφάνιση υπεργλυκαιμίας, η οποία παρατηρείται τόσο σε διαβητικούς όσο και σε μη διαβητικούς ασθενείς. Στο παρελθόν έχει διατυπωθεί εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η υπεργλυκαιμία είναι απλώς μία εκδήλωση της σοβαρότητας του εμφράκτου, αντικατοπτρίζοντας το μέγεθος της βλάβης, ή μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ισχαιμική περιοχή ως ανεξάρτητος παράγοντας. Σκοπός: Η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε με σκοπό να διερευνηθούν οι παράγοντες που οδηγούν σε απορρύθμιση της γλυκόζης μετά από ΙΑΕΕ καθώς και η αναγκαιότητα της συστηματικής νοσηλευτικής παρακολούθησης και παρέμβασης. Υλικό και Mέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στις βιβλιογραφικές βάσεις Medline, Google Scholar, Science Direct και Cinahl. Χρησιμοποιήθηκαν οι αγγλικοί όροι «stroke», «glucose», «glucose fluctuation», «glucose management», «hyperglycemia», «stress hyperglycemia». Χρησιμοποιήθηκαν άρθρα ανασκόπησης, μετα-αναλύσεις, αλλά και κλινικές μελέτες δημοσιευμένες, από το 2000 έως το 2019. Αποτελέσματα: Τα 2/3 των ασθενών που εισάγονται με ΙΑΕΕ παρουσιάζουν αυξημένη τιμή γλυκόζης κατά τα πρώτα 24ωρα. Το γεγονός αυτό μπορεί να οφείλεται στον ήδη υπάρχοντα διαβήτη ή μπορεί να είναι αποτέλεσμα του stress της οξείας κατάστασης στην οποία βρίσκονται ακόμη και αν δεν είναι διαβητικοί. Επιπρόσθετα η εντερική και παρεντερική διατροφή, η κορτικοθεραπεία και ο περιορισμός της δραστηριότητας αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν τη νορμογλυκαιμία. Αρκετές μελέτες έχουν υποστηρίξει την ανεξάρτητη επίδραση της υπεργλυκαιμίας στην ισχαιμική περιοχή, ώστε να θεωρείται κακός προγνωστικός παράγοντας για την έκβαση του ΙΑΕΕ. Συμπεράσματα: Όλοι οι ασθενείς με ΙΑΕΕ θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως δυνητικά διαβητικοί και να εισάγονται άμεσα σε συστηματική παρακολούθηση. Η διατήρηση της ευγλυκαιμίας μπορεί να περιορίσει τη θνητότητα και την αναπηρία και οι νοσηλευτές είναι στην κατάλληλη θέση για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
