Η Προσήλωση στη Θεραπευτική Αγωγή. Μέθοδοι Εκτίμησης και Στρατηγικές Βελτίωσης

Περίληψη

Παρά τη ραγδαία ανάπτυξη στον τομέα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με σκοπό τη δημιουργία εξατομικευμένων θεραπειών, συνεχώς ελλοχεύει το ζήτημα της μη προσήλωσης του ασθενούς στην αγωγή. Oι παράγοντες που οδηγούν σε ελλιπή προσήλωση είναι ποικίλοι, σχετιζόμενοι με τον ασθενή, το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, αλλά και τους επιστήμονες υγείας. Σκοπός: Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να καθοριστούν οι μέθοδοι εκτίμησης της προσήλωσης των ασθενών στη θεραπευτική αγωγή και οι στρατηγικές βελτίωσής της, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τής κάθε μεθόδου. Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση άρθρων στην ελληνική και αγγλική γλώσσα συναφών με το θέμα στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Pubmed, Scopus, Science Direct και Google Scolar, χρησιμοποιώντας ως λέξεις-κλειδιά: "Compliance", "Adherence", "evaluation methods", “enhance strategies” “health care professionals”. Αποτελέσματα: Οι επιπτώσεις της μη προσήλωσης είναι σημαντικές σε πολλαπλά επίπεδα, όπως οικονομική επιβάρυνση, δέσμευση ατόμων για τη φροντίδα ασθενών και αύξηση παραμονής σε νοσοκομεία. Η βελτίωση της προσήλωσης του ασθενούς στη θεραπεία προϋποθέτει μέτρα που μπορούν να ληφθούν σε επίπεδο σωστών και κωδικοποιημένων οδηγιών, βασιζόμενων στην ουσιαστική επικοινωνία ασθενούς και επαγγελματία υγείας σε πλαίσιο εμπιστοσύνης, φροντίζοντας να ενισχυθεί η γνώση του πρώτου επί του εκάστοτε προβλήματος υγείας του. Η απλούστευση της αγωγής, ο περιορισμός της πολυφαρμακίας και η κατηγοριοποίηση των φαρμάκων ανά δόση, μπορούν να βοηθήσουν ειδικά σε περιπτώσεις ατόμων με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης ή σε πάσχοντες από κάποια νοητική νόσο. Η παρακολούθηση και καταγραφή της μη προσήλωσης, με άμεσες και έμμεσες μεθόδους, πρέπει να αποτελέσει ακόμα ένα μέλημα του νοσηλευτή, καθώς μπορεί να συμβάλει στη μείωση του ζητήματος. Συμπεράσματα: Η μελέτη της προσήλωσης του ασθενούς, αν και εν μέρει υποβαθμισμένη, αποτελεί παράγοντα κλειδί για την υγεία και τη διαχείριση του ασθενούς σε ενδονοσοκομειακό και εξωνοσοκομειακό επίπεδο.