Πρόληψη των Τραυματισμών από Αιχμηρά Αντικείμενα στο Χώρο της Υγείας - H Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2010/32/ΕΕ στην Εθνική Νομοθεσία

Περίληψη

Η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων στο χώρο της υγείας αναγνωρίζεται ως απαραίτητη συνιστώσα για τη βελτίωση της ποιότητας φροντίδας υγείας των ασθενών, αλλά και της ποιότητας ζωής των εργαζομένων. Η υγιεινή της εργασίας στοχεύει στην πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου και στην προάσπιση της υγείας των εργαζομένων στο χώρο της εργασίας τους. Η διαδικασία που ακολουθείται για την επίτευξη της πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου και της βελτίωσης της υγείας του εργαζόμενου περιλαμβάνει την παρακολούθηση της υγείας του, την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης και προαγωγής υγείας, καθώς και προγραμμάτων προστασίας της υγείας. Ένας από τους συχνότερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων στο χώρο παροχής φροντίδας υγείας είναι οι τραυματισμοί από αιχμηρά αντικείμενα που, εκτός από την πρόκληση μικρού ή μεγάλου τραύματος μπορεί να προκαλέσουν -εφόσον είναι μολυσμένα- και οξεία ή χρόνια νόσο με σοβαρές συνέπειες για την υγεία του εργαζόμενου, ιδιαίτερα για τους μικροοργανισμούς για τους οποίους δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέτρα πρωτογενούς ή δευτερογενούς πρόληψης. Επιπλέον, οι συνέπειες μιας μόλυνσης από HBV, HCV ή HIV δεν είναι μόνο βιολογικές, αλλά και ψυχολογικές και κοινωνικές. Η πιθανότητα τραυματισμών με αιχμηρά αντικείμενα είναι μεγάλη με συχνότερους τους νυγμούς από βελόνες, οι οποίοι υπολογίζονται σε 400.000 το χρόνο στις ΗΠΑ, ενώ έχει βρεθεί ότι περίπου ένας στους τρεις νοσηλευτές τραυματίζεται με βελόνα τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Οι νοσηλευτές είναι η κατηγορία του προσωπικού με τη μεγαλύτερη συχνότητα αναφερόμενων τραυματισμών τόσο διεθνώς, όσο και στην Ελλάδα.3 Οι τραυματισμοί από χρησιμοποιημένες βελόνες, κυρίως κατά την επανατοποθέτηση του καλύμματός τους, παρά τα εκπαιδευτικά προγράμματα που συστήνουν την αποφυγή αυτής της ενέργειας, είναι το πιο συνηθισμένο φαινόμενο, ενώ το πιο συχνό σημείο τραυματισμού είναι τα χέρια. Οι νυγμοί σημειώνονται συχνότερα κατά την εκτέλεση διαδικασιών στους θαλάμους των ασθενών, στα χειρουργεία, στο αναισθησιολογικό τμήμα των χειρουργείων, στις μονάδες εντατικής θεραπείας και στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών.2 Επιπλέον, οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν αναφέρουν τους τραυματισμούς επειδή συχνά υποτιμούν τον κίνδυνο, η διαδικασία αναφοράς είναι χρονοβόρα, υπάρχει φόρτος εργασίας και επίσης επειδή θεωρούν ότι κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ως μη επαγγελματίες.