Η επίδραση διαφορετικών προγραμ- μάτων φυσικής δραστηριότητας στην επαγγελματική εξουθένωση και στην ποιότητα ζωής νοσηλευτι- κού προσωπικού του τμήματος επειγόντων περιστατικών

Εισαγωγή: Η πρώτη αναφορά της περιγραφής του συνδρόμου της «επαγγελματικής εξουθένωσης» έγινε από τον Freudenberger (1974), ο οποίος κατέγραψε τα συμπτώματα της σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης όχι μόνο σε επαγγελματίες υπηρεσιών υγείας αλλά και σε άλλες ειδικότητες.

Σκοπός: Nα συγκρίνει, την επίδραση τριών βραχυπρόθεσμων προγραμμάτων φυσικής δραστηριότητας στο σύνδρομο επαγγελματικής  εξουθένωσης και στην ποιότητα ζωής του νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών δημόσιων νοσοκομείων.

Υλικό & Μέθοδος: Το δείγμα ήταν 40 νοσηλευτές και βοηθοί νοσηλευτών από το τμήμα επειγόντων περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας. Οι συμμετέχοντες στο σύνολό τους ήταν 33 (82,5%) γυναίκες και 7 (17,5%) άνδρες, η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Δεκέμβριο του 2021 έως τον Ιανουάριο του 2022. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 4 ισάριθμες ομάδες και ακολούθησαν η κάθε μία διαφορετικό πρόγραμμα φυσικής δραστηριότητας έκτος από την ομάδα ελέγχου η οποία δεν συμμετείχε σε κανένα πρόγραμμα. Στο σύνολο τους οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια μέτρησης, επαγγελματικής εξουθένωσης και ποιότητας ζωής πριν την έναρξη και μετά το τέλος του προγράμματος άσκησης. Το στατιστικό πακέτο που χρησιμοποιήθηκε για την καταχώρηση και επεξεργασία των δεδομένων ήταν το SPSS 17.0.

Αποτελέσματα: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 40 άτομα, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες (82,5%) και 17,5% άνδρες. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη, μετά την παρέμβαση με σωματική  άσκηση, είχαν μείωση της επαγγελματικής τους εξουθένωσης ανεξάρτητα  από την ομάδα άσκησης στην οποία ανήκαν, όπως μείωση στη συναισθηματική εξάντληση και στην αποπροσωποποίηση με στατιστικά σημαντική διαφορά, (p=0,001 και p<0,001), αντίστοιχα, χωρίς όμως στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της παρεμβατικής ομάδας και της ομάδας ελέγχου, (p>0,05). Για τις επιμέρους κλίμακες της ποιότητας  ζωής διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές  διαφορές στη φυσική λειτουργικότητα  (p=0,016), στον σωματικό πόνο (p=0,030), στην κοινωνική λειτουργικότητα (p=0,004), και στην πνευματική ψυχική υγεία (p=0,002).

Συμπεράσματα:  Η φυσική δραστηριότητα  έχει ευεργετική επίδραση στους δείκτες της επαγγελματικής εξουθένωσης και της ποιότητας ζωής. Η έγκαιρη  αναγνώριση του προβλήματος και η λήψη μέτρων θεωρείται απαραίτητη για την πρόληψη και τον περιορισμό των επιπτώσεων του συνδρόμου.