Ο Ρόλος των Νοσηλευτών στην Αντιμετώπιση της Νεκρωτικής Εντεροκολίτιδας στα Πρόωρα Νεογνά

Η αλματώδης ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας και η σημαντική βελτίωση των θεραπευτικών παρεμβάσεων στις μονάδες εντατικής νοσηλείας προώρων νεογνών έχουν οδηγήσει στη μείωση της θνησιμότητας στα νεογνά αυτά, αλλά όχι και της νοσηρότητας. Τα πρόωρα νεογνά έχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους. Η νεκρωτική εντεροκολίτιδα (ΝΕΚ) αποτελεί την πιο συχνή νόσο του γαστρεντερικού συστήματος στα πρόωρα νεογνά. Η ΝΕΚ είναι φλεγμονώδης νόσος του εντέρου που επιφέρει σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα στα πρόωρα νεογνά. Αρκετά ζητήματα υπό διερεύνηση, όπως η άγνωστη παθογένεια, η ανεπαρκής και συχνά δύσκολη θεραπευτική προσέγγιση, καθώς και η έλλειψη μιας κοινής και αποτελεσματικής στρατηγικής πρόληψης, καθιστούν τη συγκεκριμένη νόσο ένα αίνιγμα στην καθημερινή κλινική πρακτική. Η ΝΕΚ εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό κλινικό πρόβλημα, καθώς ο επιπολασμός της μεταξύ των νεογνών με πολύ χαμηλό βάρος γέννησης (500-1.500 g) είναι 7-14% και η θνητότητά της κυμαίνεται στο 20-50%. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ΝΕΚ στα πρόωρα νεογνά περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμάκων και τη χειρουργική επέμβαση. Η λήψη φαρμακευτικής αγωγής αποσκοπεί στην πρόληψη της περαιτέρω βλάβης στο έντερο. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται σε περιπτώσεις διάτρησης του εντέρου ή όταν υπάρχουν ενδείξεις νέκρωσής του, καθώς και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η κλινική εικόνα του νεογνού επιδεινώνεται μολονότι λαμβάνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Οι νοσηλευτές στις μονάδες εντατικής νοσηλείας πρόωρων νεογνών μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας που επιφέρει η ΝΕΚ, αναγνωρίζοντας τη νόσο σε πρώιμα στάδια και παρέχοντας την κατάλληλη φροντίδα μετά τη διάγνωση. Ο ρόλος των νοσηλευτών στην αποτελεσματική πρόληψη και θεραπεία της ΝΕΚ είναι καθοριστικός, καθώς η συνεχής παρακολούθηση και η κατάλληλη εφαρμογή των νοσηλευτικών παρεμβάσεων μπορούν να συνεισφέρουν αποφασιστικά στη βελτίωση της έκβασης της νόσου, συμβάλλοντας στη σταθερότητα της κατάστασης της υγείας των πρόωρων νεογνών και δρώντας προτού η ΝΕΚ εξελιχθεί σε βαρύτερα στάδια.